حالا قرار نیست ک هر اتفاقی افتاد ب قول دوستان بزرگش کنیم....
ولییییییی....
گند زدم...
گندش بزرگ نیست ها...ولی بقیه تو خانه شان میبرند و میدوزند و بزرگش میکنند...
حقیقت اش پیام دادم ب مامان ک پارچه تتظیف توی خانه داریم یا نه....و هرچه صبر کردیم با بابا جوابی نداد....تا انکه اخر بابا زنگ زدند و نفهمیدم بالاخره اصلا پارچه را داشتیم توی خانه یا نه....
دوهزارساعت بعد تلفنم زنگ خورد و اگر شما ندانید ک بداند ک خانم معلم از فوضولی با دیدن شماره ناشناس پرید روی گوشی و جواب داد： یک خانم با لهجه روستایی اندکی....حرف زدم：
_بفرمایید..
_....
_الووو
_شمابفرمایید....
_فکرکنم شما تماس گرفته بودید...
_پیام دادید ب این گوشی شما....؟
_من؟؟؟؟؟شاید اشتباه میکنید...من پیامی ندادم...
…
_خدانگهدار....
تق....رفتم توی صندوق پیام ها و دیدم بعلهههههه.....اشتباهی شماره مامان را وارد کرده ام و این هواس جمع را از کدام عزیزی ب ارث برده ام خدا میداند....تلفنم زنگ خورد....همان شماره...
_الو سلام....بله بنده نگاه کردم دیدم اشتباهی پیام ثادم معذرت می خوام....
_ا...ا...الو....(مرد بود این یکی.....منتهی با همان لهجه خانم...)
_الو....؟
_خانم میشه همه این حرفارو ب خانمم بگی فکرهای الکی نکنه...
_باشه...(وای خدایا اگه تو این لحظه بابا اینجا بود.....خخخخخ )دوباره من：الوووو
یک صدای ارام....در حد نجوا...：ده بیا بگیر دیگه...تا بت بگه...
بوق بوق بوق...
متن پیام من：ماماااااااان...پارچه تنظیف داریم تو خونههههههه؟؟؟؟؟
:-\....ب نظرتون این کجاش ب ی پیام عاشقانه میخوره ک خانمه فکر بد کرده درمورد شوهرش؟:-X
